Λύθηκε το μυστήριο των πετρών που κινούνται μόνες τους; Εδώ και αρκετές δεκαετίες, το μυστήριο και το παραφυσικό έχουν περικυκλώσει ό,τι σχετίζεται με τα βράχια, που βρίσκονται στην Πλάγια Ρέϊστρακ, στο Εθνικό Πάρκο της Κοιλάδας του Θανάτου, που μετακινούνται μόνα τους. Τώρα, όμως, οι επιστήμονες οπλισμένοι με αρκετή υπομονή και την τεχνολογία, ισχυρίζονται ότι έχουν βρει την απάντηση, που εξηγεί την παράξενη κίνηση αυτών των πετρών καθώς και του μονοπατιού που αφήνουν πίσω τους όταν κινούνται. Για να διαλευκάνει το μυστήριο, μια ομάδα επιστημόνων, με επικεφαλής τον Ρίτσαρντ Νόρις του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας Scripps, εντόπισαν και έβαλαν ένα GPS σε 15 από τις κινούμενες πέτρες της Κοιλάδας του Θανάτου. Ο κάθε επιστήμονας ανέλαβε την παρακολούθηση μίας πέτρα με την βοήθεια ενός μετεωρολογικού σταθμού υψηλής ανάλυσης και καμερών.
Οι επιστήμονες γνώριζαν ότι το πείραμα θα μπορούσε να είναι πολύ μεγάλης διάρκειας, υπολόγιζαν ότι η διάρκειά του μπορεί να φτάσει έως και την δεκαετία.
Πώς μετακινούνται τα βράχια από την κοιλάδα του θανάτου;
Αν και η επίδραση του ύδατος, του πάγου και του ανέμου στην κίνηση των πετρωμάτων είχε, ήδη, αναφερθεί προηγουμένως, ακόμη και από κάποιον από τους συγγραφείς αυτής της μελέτης, μέχρι τώρα δεν ήταν δυνατόν να αποδειχθεί με βεβαιότητα και με επιστημονικό τρόπο πώς ακριβώς συνέβαλαν στην δημιουργία του φαινομένου.
Οι παρατηρήσεις έδειξαν ότι για να συμβεί η περίεργη αυτή κίνηση πρέπει μια σειρά από γεγονότα να συμπέσουν. Πρώτον, το έδαφος πρέπει να γεμίσει με νερό αρκετά βαθιά ώστε να σχηματίσει ένα κομμάτι πλωτού πάγου, κατά τη διάρκεια της νύχτας, με την πτώση των θερμοκρασιών, σχηματίζεται ένα πολύ λεπτό στρώμα πάγου, μεταξύ 3 και 6 mm, το οποίο συλλαμβάνει στιγμιαία τα πετρώματα.
Επιστρέφοντας η ημέρα, οι θερμοκρασίες αυξάνονται και πάλι και το λεπτό στρώμα πάγου, αρχίζει να τήκεται, σχηματίζοντας εύθραυστες και εύκολα μετακινούμενες πλάκες από τον άνεμο, ακόμη κι αν είναι αεράκια.
Έτσι αυτά, με τη σειρά τους, μετακινούν τις πέτρες πολύ αργά με ταχύτητα μόλις 2 έως 5 μέτρα ανά λεπτό προς την κατεύθυνση που καθορίζεται από τον άνεμο και το νερό που ρέει κάτω από τον πάγο. Αυτό αντιβαίνει στις προηγούμενες υποθέσεις ότι ένα παχύ στρώμα πάγου και ισχυροί άνεμοι θα ήταν απαραίτητοι για την δημιουργία των αυτομετακινούμενων βράχων.
Κατά τη διάρκεια των δύο – δυόμισι μηνών ύπαρξης νερού στην επιφάνεια της κοιλάδας, παρατηρήθηκε και καταγράφηκε η μετακίνηση περισσότερων από 60 βράχων, μερικοί από τους οποίους μάλιστα «διέσχισαν» μέχρι και 224 μέτρα.
Επιμέλεια Άρθρου: Voula Thom
Πηγή: directNEWS.gr
